Bu çok normal. 8 ay civarı bebeklerde anneden ayrılma kaygısı başlar, 18 ay civarı en üst seviyeye ulaşır, 3 yaşa doğru da azalmaya başlar. Benim kızım 3,5 yaşında, deprem olduğunda 2,5 yaşındaydı, azalmaya başlamıştı, depremden sonra hep beraber olduğumuz için süreç uzadı. Sizi anlıyorum, ben de çalışan anneyim, çalışırken özlem oluyor ve çocuğa tahammül daha yüksek oluyor. Biz depremden sonra uzaktan çalışmaya başladık ve sürekli evde çocukla bir arada olunca benim de sabrımın azaldığı zamanlar oluyor. Ama o da normal gelişiminin gereğini yapıyor. Bizim yakınlarda gidip geldiğimiz akrabamız yok, o nedenle kızım bize çok daha fazla bağlandı bu yüzden kreşe bile alışamadı. Sizin kayınvalid3, anne, kardeş vs varsa ağlasa bile ara ara onlara bırakıp dışarı çıkın. Hem size iyi gelir hem de geri döndüğünüzü görmek güvenli bağlanmayı kuvvetlendirir. Ama asla kaçarak gitmeyin. Ayrılırken gideceğinizi ama geri de döneceğini söyleyip kısaca vedalaşıp gidin, dönünce de mutlaka kucaklaşıp özel zaman geçirin