15 aylık bebeğimi parka götürdüm. 4 yaşındaki bir çocuk, bebeğimi görür görmez yanına geldi, ben de hatta sevindim kaynaşacaklar diye. Ama bu çocuk bebeğimle uğraşmaya başladı birden, elindeki çomağı sanki bebeğime veriyor gibi yapıp bebeğim tam alacağı zaman çekiyordu. Bebeğim sinirlendi, bağırdı, ben de aldım bebeğimi uzağa götürdüm. Ama çocuk bebeğimle uğraşmak için, bebeğim de çomağı istediği için birbirlerini yine buldular parkta hemen. Çocuk bu sefer bebeğim yürürken önünü kesmeye başladı. Bebeğim başka yöne dönünce, yine bebeğimin önüne geçiyordu. Ben de aldım bebeğimi çıktım parktan.
Bu arada, bu park benim binamın parkı, içeri girmek için kart gerekiyor. Ama kapıyı bir açan bir daha kapatmadığı için çevredekiler de giriyor. Bu çocuk binamdan değildi, kapı açık diye girmişti. Bu yaşananı düşününce sinirlendim ve keşke acaba ben çıkmasaydım da çocuğu mu çıkarsaydım dedim. Evladını gözünden sakınan bir anne olarak şu an "ama o 4 yaşındaki de çocuk" olarak görmüyorum. Ne tatlı 4 yaşında çocuklar var. Bu çocuk resmen bebeğime eziyet edip keyif alıyordu.
Belki de yavruma kıyamadığım için sağlıklı düşünemiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum.
Bu arada ben her bebeği kendi bebeğim gibi sever, şefkat duyarım. Ama o dünkü çocuğun suratına bir tane tokat atsaydım da daha büyük olanın daha küçüğe eziyet etmesi neymiş bizzat deneyimleseydi diyorum.
(Çocuğun ebeveyni oradaydı bu arada, ebeveynine lafım yok, pasif kalmadı, durdurmaya çalıştı çocuğunu ama çocuk ne yapıp edip yine bebeğime gelip bağırttı bebeğimi).