Düzelecek inan bana düzelecek. Bazı bebeklerin mizaçları daha farklı. Bir de ilk bebekse mutlaka anladık ettik diyene kadar anlayamadığımız noktalar olmuştur. Benim kızım da 6. Aya kadar sürekli ağlayan, bazı akşamlar onu anlayamadığım için birden ağlama krizleri geçirmeler. Mememden asla ayrılmazdı. Böyle tükenirdim artık. Yanımdan ayrıldığı an kıyametler kopardı yine. Dediğiniz gibi temasla okşamayla vs sakinleştiremezdim. Olmazdı. İlk başlarda boğulacakmışim gibiydi. Cidden. Şok geçirmiştim resmen. Saatlerce uyumazdı saatlerce. Yenidoğanken bile uyuyan bir bebek değildi. Saatlerce nenni söyler, ufak ufak salınır uyutmaya çalışırdımda 7 saat uyumazdı cin gibi bakardı düşün yenidoganken yani bu :) Ama yanına yatardım artık yeterki uyusun diye uyur giderdi :) Gece kalkıp yatağıma gideyim derdim anında farkederdi. Vs vs. Sürekli kucagimda gezdi. Asla durmadı başka şekilde. Ki kızım 4 buçuk kilo doğmuş bir bebek ve ben zayıf bir insanım. Bileklerim çocuk bileği gibidir. Kollarım kopardı. Annem onca çocuk baktım, çocuk gördüm seninkisi gibi görmedim demişti artık bir gün dayanamayıp çünkü ne kadar uğraştığımı, çaba sarfettigimi o görüp şahit oluyordu. Neyse daha fazla ayrıntı vermeyeyim :D Şimdi 13 aylık dünyalar tatlısı bir kız :) Ben ısrarla o hizursuzlandıkça sabırlı davrandım. Farklı bir kız olacağına ve sevginin şefkatin ona daha iyi geleceğine inandım. Bazen ağlasamda zırlasamsda kendi başımayken, ona hep ama hep gülûmsedim. Şarkılar söyledim. Kucağıma alıp dans ettim. Neler neler. 4,5 aylıkken pusette oturur etrafı cin gibi izler takip ederdi. Megerki sıkılıyormuş. 8. Ay hem ayağa kalktı hem emekledi resmen çocuğun sıkıntısı gitti. Kendi kendisine oynarr, tüm oyuncaklarını kurcalar. Kitap okumayı, resimlerine bakmayı çok sever. Dans etmeyi çok sever. Şimdi mesela kendisini sevdirtir :) Durmadan saçlarını, kafasını okşarım. Yatar böyle önûme kedi gibi :) Biliyorum şuan çok zor. Ama inan bana belki de sadece daha hisli bir çocuk. Buna inan. Daha güzel olacak, bir gün daha farklılaşmaya başlayacak annesi.