Gece uyanamamak, özellikle gece görülen halüsinasyonlar, gündüz gözlerin şiş, uykusuz gezmek, olur olmaz zamanda gelen duygu patlamaları, bebeğe bakıp ağlamak.... Daha neler neler sayarım. Benim bebeğimin canı pektir ağlamaz . ben neden ağlamıyor bu, derdi sıkıntısı var da bizi üzmemek için mi ağlamıyor diye oturup ağlardım. Kendimi ondan bile güçsüz hissederdim.
Bide benim lohusalıgim çok kötü geçti. Aslında sezaryen olmasına rağmen çok iyi bı doğum geçirdim. Uyuşukluk geçtiği anda ayaklandim çok iyidim ne ağrı ne sızı. Masallahim vardı. Ama canları sagolsun benim ailem ve eşimin ailesi bu kız yeni doğum yaptı çok iyi maşallah, hiç derdi sıkıntısı yok diyip bana dert tasa vermeye başladılar. Ben bebeğimi kucağıma alamiyordum. Doğru düzgün besleyemezdim yar etmezlerdi bana. Bebek iki günde beklenenden fazla kilo verdi. Doktor mama başlattı bir gün için sadece. Sarılık riski gitsin diye. Onu bile ailem yüzüme vurdu sana ihtiyaç yok zaten bebek mama içiyor biz bakarız dediler. Ama bunlar hep lafta. Çünkü annem çalışan bı kadin. İstese de bakamaz. Yine de beni kırmayı tercih ettiler. Eşimin ailesi desen herşeye karışan tiplerden. Beni sorguya çekerdi kayinbabam. Kaynım sanki 5 çocuk büyütmüş gibi akıl verirdi bana. Kayınvalidem öz değil. O da kendi kardeşlerini toplar gelirdi. Kalabalıktan feleğin şaştı. Herkesin kucağında gezdi bebeğim. Ben ve eşim hariç. Biz eşimle aslında çok bilincliydik. Doğumdan sonra sudan çıkmış balığa döndük. Sonra ben bı silkelendim. Aslında bebeği kontrole götürdük eşimle. O gün biriyle tartıştık otopark yüzünden. Sinirimizi attık kendimize geldik. Aslında kaç gündür bebeğinizle alakalı sorunlari cozemeyince olayı abarttik patlama noktasına geldik. Neyse eve gidince anneme dedim ki anne sen işine dönebilirsin ben iyiyim bakarım bebeğime dedim. Ama daha altını değişmeyi, üstünü giydirmeyi bile bilmiyorum o kadar yani. Her iki tarafa da eşim ve ben de söyledik siz çocuklarınızı yetistirdinisz bide biz yetistirelim bu bizim bebeğimiz onunla alakalı her kararı anne babası olarak biz veririz. Yardım istersek biz zaten size soyleriz dedik. Aileler geri çekildiler. Bir gün bebeğimin kolunu acittim ikinci gün bezi sızdırdı düzgün yapmayınca. Üç. Gün ağladı durmadı ben ağladim. Diye diye. 1. Ayimizda muradimiza erdik. Çok çabaladım 0dan başladım lohusalikta beni kirmalarina rağmen kendimi topladım paşa paşa baktım bebeğime. 1. Ay sonunda bebeğimin uyku düzeni oldu. Öyle ilk zamanlarda salladıkları gibi o huyunu bıraktırdım. Yatağına koydigum gibi uyuyor oldu. Gazını vs bı şekilde hallettim . Şimdi 3.5 aylık. Halen devam ediyor uyku düzenimiz 8.30-9.30 arası uykuya geçer ben kendimi topladım bebeğimiz sadece bizde duruyor yani geçiyor gülüm. Duygusallık filan çok güzel şeyler. Lohusalıgi hak ettiği gibi yaşamak lazım. Etrafı karıştırmadan işine. O günlerimi çok özlüyorum uzuldugum günler hariç. Bebeğim minicikti. Her anları ayrı kıymetli. Bir daha geri gelmiyor. Başında böyle çok bilenler sıkıntılı insanlar yoksa bol bol ağla Gül gönlünce yaşa lohusalıgi