Çocuğunuzdan özür dilemeniz gerekiyor. Durumu anlatmanız, aslında neye kızdığınızı ifade etmeniz, kendi öfekinizi kontrol edemediğiniz ve bunun yanlıs olduğunu. Onun hiçbir hatası olmadığını özellikle vurgulamanız gerekiyor. Onun sizin için çok kıymetli olduğunu. Öfke kontrolü üzerinde çalışacağınızı söylemeniz gerekiyor ama tekrar etmemeniz gerekiyor buna benzer bir hareketi. Diyelim babasından kaynaklı bir gün yine sinirlendiniz çocuk bir şey için ısrar ediyor. Hemen oğlumuza annecim şuan ben çok öfkeliyim kendimi sakinlestirmem gerekli bana biraz müsade et deyip bir odaya geçin öfke kontrolü hakkında eğitim alın ve bunları uygulayın. Biraz sakinleşince çıkın oğlunuzun yanına gelip durumu anlatın. Ve çocuklar her zaman ailede en zayıf halkadır. Bu yüzden başka bir şeylere sinirlenilince onlara bagirilir. Çünkü onlar bizi terketmez. Ama bunları onlara yapmamalıyız. Kizdiginiz yer eşiniz. O anda yîkayamayacaksanız durumu eşinize anlatmanız gerekiyor. Kendi aranızda çözûm bulmanız gerekiyor. Çok meraklıysa o yıkasin o an. O çözsün durumu? Siz o an sıkışıksanız mishal. Ya da sıraya koyun. Biz anneler herşeyi alel acele yetiştirip dinlenemedigimiz için geriliyoruz zaten. Bunlara dikkat edin. Bu tarz durumlar çocuğun psikolojisini gerçekten etkiler. Ki sevdiği ve istediği bir oyuncağı kesmişsiniz. Şahsi fikrim aynı oyuncağı bulma şansınız varsa gidip bulup alın. Özürünüzü dileyin durumu anlatın. Sonunda ona o topu verin. Topunu parçaladığınız için çok üzgün olduğunuzu ve bunun kesinlikle yanlış olduğunu anlatın. Çocuğum çok bağıran ağlayan bir çocuk diyosunuz. Bakın bir şeyler yanlış gidiyor evde. Çözemiyorsanızda kesinlikle bir uzmana gidin. Yoksa çocuğunuzun hayatı üzücü bir noktaya gider. Bunu ona yapmayın. Evde huzursuz gördüğü bir şeyler olmalı. Ya da rahat hissetmediği ya da telafi edilemeyen bir şeyler olmalı. Hiçbir çocuk durduk yere bağırıp ağlamaz.