Benim annem çalışan bir kadındı. Hiç bağımız falan eksik olmadı. 40 yaşındayım altlı üstlü otururuz. Evlenmeden önce de eşime annemi bırakamam o nerde ben orada dedim. Çünkü annem cefakar bir kadındı. Komşuları akrabaları sıcacık yataklarında uyurken tek düşündüğü akşama kadar evi temizleyip yemek yapmaken annem hem bunları yapıp hemde çalıştı.
80 yaşına kendi ekonomik özgürlüğü hep olan bir kadındı. İlkokulu dışarıdan okuyan o dönem şartlarında ki kadınların çok az çalışma durumu olmasına rağmen işine gidip evini de yürüttü.
Vallahi Allah evladın hayırlısını versin. Evde oturup akşama kadar etkinlikli yapıp sevdiği yemekleri yaparsınız kıymet bilmez veya çalışır çocuğunuz daha hayat şartlarında yaşasın diye ekstra çaba verirsiniz yine kıymet bilmez.
Annemin iş arkadaşları vardı o zaman böyle bakıcı kreş falan da yok. Bana komşular baktı diyebilirim. Ama annemin bir arkadaşı ilk okula giden kız.. Sabah kalkıp giyinip okula gider gelir yemeğini alıp yer annesini beklerdi babası yoktu. Şimdi imkanlar çok daha iyi. Çalışan hiçbir annenin işini bırakmasını önermem.