Kendiniz için destek almalısınız. Mesela bende biliyorum ki otizm sosyal olmaz.. Ama burada okudum mesela yabancılık çekmeyen çocukta da oluyor diye. Artık her gördüğü kişiye sarılması da canımı sıkıyor. Dün daha doktora gittik gitti doktora sarılıyor. Başka çocuk çekinir doktor görünce. Gerçi çok hastaneye de götürmem belki o yüzden ama çevre bakışı falan, ortam da cenaze evi olunca resmen bomba gibi oldum.. Çocuğa öfkelendim. Ama derin nefes aldım. Eve kendimi attığım gibi arkadaşımı aradım
Mesela ilk çocuğumda da öğretmeni sorun olduğunu söyledi. 2. Sınıf da yeni bir okula başlamıştı, orada zorbalık da görüyordu. Ana sınıfı öğretmeni 2 sene okuttu oğlumu aradım onunla konuştum kendi yetersizliğini çocuğa maoetmiş dedi. Çünkü oğlum çok hızlı öğrenirdi ve sorar sorgulardı. Evet bir dahi değil ama fazlasıyla zeki bir çocuktu.
Sonra psikologa gitmeye başladık. Öğretmen ile de görüşmelerini oldu ve psikolog çocuğu hemen o okuldan alın dedi. Dış etkenler tetikliyor çocuğu dedi ve değiştirdik okulunu. Okulun daha ilk günü çocuk normale döndü.
Tikler falan başlamıştı çocukta, şiddet gördüğü için o da şiddet uygulamaya başladı, iştahı kesildi vs vs.. 1 senemi zehir edenlerden Allah sorsun dedim hesabını sordular da.
Yani psikolojiniz iyi değil ve takıntı durumunuz varsan çocuğa en önde sonunda sirayet eder bu.. Daha yolun başındasınız. Kendinize yoğunlaşın çocuğumuzu düşünerek. Ve kendinizi. Şu an mesela oğlum 13 yaş ergen lgs dönemi başladı. Resmen bunalımdayım. Ve destek almam gerekiyor. Bazen sebepli ama bazen sebepsiz öfke patlamaları yaşıyorum. Küçük çocuğumda da anormal olduğunu düşündüğüm bir durum beni daha kötü etkiliyor. Aşamazsam destek almam gerektiğini bu sabah yaşadığım ağlama krizinde farkettim