bebeğin bişeyi yemeye çalışırken yanında duracaksın. gıdayı verip arkanı bile dönme. bebeğine güven ve ne yaptığını takip et. benimkiler bütün eriği ağzına alıyordu yazın. bekliyordum. sadece erik ağzındayken ani haraketler ani sesler olmamasına dikkat ediyorum ben. paniklerse boğazına kaçar diye. onun dışında sakin bir ortamdaysa bebek zaten kendini deniyor. "acaba ben bunu yiyebilir miyim" diye. bakıyor ki yiyemeyecek geri çıkarıyor. ben bu keşif sürecinde sadece izliyorum.
ola ki boğazına kaçtı. eğer öksürüyorsa müdahale etme izlemeye devam et. bebek kendini kurtarmaya çalışıyor çünkü. baktın ki öksürük kesildi ama bebek kendine gelemedi anında hemlick yapacaksın. (şükür bana ilk aylar dışında hiç denk gelmedi. ek gıdada hiç hemlick yapmadık ama sütte çok yapmışlığımız var)
bunlar bana yoğun bakım hemşirelerinin öğretileri (annelik eğitimi vermeden bebeği taburcu etmiyorlardı)
bu tip gıda geçişlerinde bebeğine ve kendine güvenmen gerekiyor. cünkü çevreden ay aman diyen çok oluyor. ben çocuğun önüne erik, üzüm, kuruyemiş falan koyunca hala sanki çok korkunç bişeymiş gibi tepki veriyor insanlar. sanki çocuk ağzına alınca direk ölecekmiş gibi davranıyorlar. ama çocuğun da o keşfi bi aşamada yapması gerek. tehlikeli olduğunu ben de farkındayım ama elimden geldiğince bu süreci cesurca yönetmeye çalışıyorum ki bebeklerim keşfedebilsin ben yokken bi ortamda bi şekilde denk gelirse o zaman tehlikede olmasınlar diye