Anneler oğlum 14 aylık. Tek başıma bakıyorum evladima. Annem bize yakın ama her an yanımda olamıyor. E haliyle yemek ev işleri ütü bulaşık vs derken valla yalan yok TV telefon veriyordum. İlk başlarda hiç oralı olmuyordu sürekli oyuncaklariyla ya da benle ugrasirdi. Bu sıralar hep TV ( TRT cocuk ) ya da YouTube dan sar sar makarayi istiyor. Bir de TV 7-24 hep açıktır bizim. Ben korktuğum için bı ses olsun istiyorum evde normal yetişkin izleyici şeyler açık olunca hiç oralı olmaz. Reklamlara bakar ve dediğim gibi trt çocuk izler. Beni kınamayın lütfen. Telefon olayı fa ben hiç vermiyordum aslında tırnak keserken izletiyordum sadece ve alt değiştirme sırasında. O da eğer büyük abdest yapmışsa izletiyordum. Temizlemek zaman alıyordu çünkü. Ama bu sıralar telefonumu bana getirip eliyle sar sar yapıyor. Bir de k.validem bize geldi ( sırayla bakıyoruz) kendisi zor WC gidip geliyor çocuk da sürekli o yana bu yana dolaştığı için kadının yanına hiç gitmiyor o sürekli tıktok dan bebekleri açıp yanına gelmesini sağlıyor. Yapma anne alıştı diyorum surkeli telefona agliyo diyorum yok dinlemiyor. Kırıcı da olmak istemiyorum yani kadın zaten canıyla uğraşıyor. Yanında olsun istiyor ama bı yandan oğluma zarar yani. Ağlama krizlerine giriyor açılmadigi zamn. Hemen dikkatini başka yöne çekip kafasını dağıtıyorum. Hemen unutuyor tabi. kendimi çok yetersiz hissediyorum. Gün içerisinde de ilgileniyorum hiç ilgilenmememezlik yapmıyorum tabi. Onunla düzgün konuşuyorum mesela bir araba diyelim sarı arabayı bana verir misin arabalar düt düt diye korna çalar gibi gibi uzatıyorum konuşmayı. Anne, baba, meme, nene, dede, mama, Allah,gaga ( abur cubura biz gaga deriz) gibi kelimeleri söylüyor. Adına bakar, komut alır , ver derim verir, yapma hayır gibi sözlerimi anlar. Otizm den de korkuyorum açıkcasi.