öncelikle şunu söyleyeyim şuan babanneyi istese de bebeğin seni seviyor. benimkiler de aynıydı. hatta bir dönem beni sevmiyorlar diye düşünüyordum. ikizler ve bakımlarını hep birlikte yaptık ama çocuklar sanki babanne dedeyi daha çok seviyor gibiydi. ben rahatsızlığımı söylüyordum. "üzülüyorum, beni sevmiyorlar mı?, aramızda bağ oluşmacak vs vs" ara sıra söylüyordum. bide çalışıyorum çocuklar hepten onlarda. "işe başlayınca beni unutacaklar, işte akraba gibi görecekler" falan diyordum ara ara. kaynanamda sürekli "kızım olur mu öyle şey, anne başka babanne başka. herkesin yerini bilir çocuk" falan diyordu.
sahiden de öyle oldu. şuan 2 yaşına yakınlar ve beni sevdiklerini net hissediyorum. hissettiriyorlar. ama dedesiyle yan yana otursak kesinlikle dedesini seçeceklerine eminim. bunun da sebebi onu çok sevmeleri değil, dedesi sadece oyun oynatıyor, gezmeye götürüyor, biz zorla yemek yedirirken alıp kaçırıyor falan. dede = konfor olduğu için onu seçiyorlar.
ben şunu anladım, çocuk sahiden de anneyi ayrı biliyor ayrı seviyor. büyüdükçe bağınız daha da güçlenecek. bizim gün geçtikçe daha çok güçleniyor bağımız