0 oy
201 göst.
12-24 ay arası bebekler kategorisinde (16 puan) tarafından

Bebeğim 20 aylık. Gün içinde ne yapıyorsam burnumdan getiriyor oyun alanı yaptım kendisine oynar diye canı sıkılmayacak kadar oyuncak var kitap okuyoruz resimleri yorumluyor arada bir çerez meyve vs şeyler getiriyorum uğraş olsun diye ama evin işini yapamıyorum hiç durmuyor ne yapıyorsam ağlıyor sürekli ne çamaşır ne bulaşık hiç birşey evi zar zor nefes nefese kalarak topluyorum herşeyden çok bunalmış bir durumdayım gurbetteyim hiç bir sosyal hayatım yok TV telefon arkadaş hiç birşey yok evde bile rahat oturmiyorum sürekli ağlayıp bana yapışıyor bu durum neden böyle bebeğim ňiye böyle nasıl duzelecek herkesin mi böyle yoksa benmi anne olmayı beceeremedim lütfen bana yardımcı olun atak dönemi diyorlar her döneme atak ama bizde çocuk olduk kardesimlerim çoktu böyle seyelr bizim zamanimzda yoktu kocaman evde bebeğimi memnun edemiyorum bazen oturup ağlıyorum elim kolum bağlı gibi birşey yapamıyorum ki

3 Cevaplar

0 oy
(9 puan) tarafından

Yaa o kadar güzel anlıyorum ki sizi bende gurbetteyim ben tarafdan kimse yok kaynanamlarda yurt dışı oğlum 10 aylık aynı durumdayım birde 4 yaşında kızım var ona da ilgi lazım yetişemiyorum diye vicdan azabı sabırlı olun sürekli Ya Halim zikrini sık sık okuyun 

-Reklam-
0 oy
(305 puan) tarafından

Benimki daha küçük ama benimki de beni çok bunaltmaya başladı bu aralar ben de bebeğimi bir haftadır her gün salıyorum parka enerjisini boşaltıyor anca öyle eve dönünce biraz rahata eriyorum. Yani ona da rahat denirse. Yine devamlı mızmız söylenen bir bebek oluyor etrafımda ama bağıra bağıra ağlamasından daha iyi. He bi de bizim balkon nispeten güvenli diye mutfak balkonuna çıkıp havalanıyor ben yemek yaparken öyle düşüyor yakamdan. Yani diyeceğim o ki havalar güzelleşti bunlar kendilerini bence sürekli doğaya bırakmak istiyor evde bunalıyorlar ve hiçbir oyuncak onları tatmin etmiyor. Vallahi nasıl olacak hiç bilmiyorum. Eski zamanlarda olsa köy evinin bahçesinde diğer on kardeşiyle beraber günü bitirirdi. Biz yalnız şehir annelerinin elinde sığamıyorlar işte kaplarına biz de mahvoluyoruz onlar da. Çok zor ya çok off :( 

0 oy
(119 puan) tarafından

Kız ben gurbette olmadığım halde böyleyim annemlerin evi iki adım uzakta hiçbir etkisi yok benim kız da tam böyle 23 aylık bide tek başıma bakıyorum doğduğundan beri bı kere bile kimsenin Hayri dokunmadi valla sezaryenli halimle ilk günden tek başıma bakıyorum babası pek evde olmuyor olunca o ilgilenir zaten ama inan ben de nerdeyse her gün ağlarım büyüdükçe daha yapışıyor insana işleri falan geçtim bı kere doya doya yemek yesem havalara uçarım. Anneliği beceremedigimizden değil desteksiz olduğumuzdan böyleyiz sürekli bizi görüyorlar ev kalabalık olsa başka çocuk ne bileyim yaşlılar falan böyle olmazdık. Benim kız annemleri babamı faln yegenlerimi seviyor sürekli onlara da gitmek istiyor ama orda bile dibimden ayrılmıyor sosyal hayat yok bayram geliyor bı alışverişe çıkamıyorum onunla gitmek çok zor bı saat birine bırakamıyorum durmuyor. Ama Allah sabrını veriyor geçecek bu günler diye diye kendimi avutuyorum yapacak bir şey yok.  


1,441,267 soru

23,690,923 cevap

310,944 kullanıcı

...