Zorlamayın asla yemek konusunda zorlamayın. Çocuğun bir sıkıntısı olabilir. Belki yediği fazla geliyordur? Belki o zaman dilimde aç değildir ? Ya da belki reflü vardır. Yemek yerken o şekilde davranırsanız çocuğu hepten yemekten soğutursunuz. Ve destek alın. Biliyorum çocuklarla herşeyiyle ilgilenmek zor ama sinirleniriniz bu noktaya geldiyse kesinlikle destek almalısınız. Malum çoğu annenin evde herşey üstünde. Annenin kendisine zamanı yok, bir şey yapamıyor vs vs. 7/24 çocuk. Aynı şeylerle ilgilenme bir süre sonra anneyi yıpratabiliyor, sinirleri bozulabiliyor. Bulunduğunuz il ilçe neresi bilemiyorum ama ben Bursadayim. Mesela burda Nilüfer ilçe sağlık müdürlüğü var. Annelere ücretsiz psikolojik destek sağlamış. Bazı illerde bu mevcut galiba. Değilse de devlet hastanelerinde psikologlar var. Söylediklerimi yanlış anlamayın hepimiz her dönem zorlu yollardan geçebiliyoruz evet. Lakin bu dönemlerde o küçücük canları hırpalama hakkına sahip değiliz. Onlar ne için kizdigimizin bile farkında değiller şuan. Mishal benimde 2,3 ay önce sinirlerimin artık gerilmeye başladigi dönem oldu. Bir gün kızıma aniden ses yükselttim çocuk korktu. Tam yatiracaktim. İyice yorulmuştum artık bende. Tabi bir bu değil başka şeylerde var. İş hayatimdan uzak kalmak içimde bunlarla boğuşmak vs vs. O an cocugumdaki korkmuşluğu görünce, ne yapıyosun kendine gel. Derhal gidiyosun destek alıyosun bu işi yoluna koymayı öğreniyorsun dedim. İyi ki de gitmişim. Depresyonda falan değilmişim çok başında yakaladığım için. Oraya gidene kadar bile sinirlerimin neyi gerdigini düşünüp bir şeyleri daha da düzene koydum. Mishal ben açken gergin olurum. Mümkün mertebe kendimi aç birakmadım. İşte dinlenmem gerekiyorsa atıyorum çamaşırı yemeği bıraktım dinlendim kızımla vs vs. Kendime zaman ayırmak gerekiyorsa eşim kızımı aldı 3,4 saat dışarda zaman gecirdiler ben kendi halime kaldım. İşte resim atölyesinde etkinliğe katıldım kızımı babasına bıraktım. Demem o ki neler sizi geriyor bunları düşünün. Sonra buna göre evinizdeki yapacağınız çocuk dahil her işinizi başka türlü düzene koyun bazılarına daha öncelik verin. Sadece ufak düzenlemeler gerekiyor inanın çok farkediyor. İnanın insan öyle bir varlık ki yorgunlukla, açlıkla o işle bu işle boğuşurken bir anlık sinirle pek çok şeyi yapabilir. Çok ince çizgi var. Sizin bütün stresinizi çocuk hissediyor bu yüzden ağlıyor muhtemelen. Biz iyi olmadan onlar iyi olamıyor maalesef. Önce siz sakin olmalisiniz. Bunu evladınız için yapın, kendiniz için yapın. Hakediyorsunuz çünkü. Ve çocuğunuzdan yaptığınız için özür dileyin ama bir daha yapmamak için cabalayın. Yapmanız gerekiyor bunu. O an çok mu gerildiniz mishal. Yemek yerken bile olsa sinirlerinizi kontrol edemeyeceğinizi düşündüğünüz an kalkın ordan. Bir dakika annecim geliyorum deyin. Gidin hemen bir yan odaya. Oturun. Derin derin nefes alıp saymaya baslayin. Kendinizi sakinleştirin. İnanın sürekli yaptığınızda başarılı oluyorsunuz. Çocuğunuza da diyebilirsiniz. Annecim bir saniye şuan çok gerginim. Benim sakinleşmem gerekiyor. Valla kızım hepsini anlıyor biliyo musunuz? Konuştuğum ve bu durumları bile ifade ettiğim için. Öfke kontrolü eğitimi alın gerekirse. Çocuğum çok küçükken almıştım ben. Pek çok taktik var ve gerçekten insan yapmak isterse yapıyor. Yapabilirsiniz inanın bana. Ben çabuk gerilen birisiydim. Anne olduktan sonra etrafımdaki herkes ama herkes eşim dahil ne kadar sabırlısın. Ne güzel anlatıyosun ne güzel bakıyosun diyorlar. Kendime hayret ediyorum ama inanın öğrenmek ve yapabilmek için çok çabaladım. Nasıl zorlandım bazı konularda. Ama halletmek durumundaydım bunu evladıma borçluyum. Bu bir öğrenme yolu. Yaşayarak öğreniyoruz. Düşünün ve derhal harekete geçin. Sağlık ve huzur ile