kitap bilmiyorum da bence çocukla konuştuğunuzda sorunlar çözülüyor. uzun uzun ve sakince konuşun. sürekli konuşun. ben uyuturken uykuya direndiğinde mesela dakikalarca anlatıyorum, gece olmuş herkes uyumuş bak kediler evine gitmiş falan diye. ya da biri evden ayrılırken arkasından ağladıklarında onun göz hizasına inip ellerini tutup anlatıyorum şimdi gitmesi gerek ama sonra yine gelecek biz bay bay yapalım öpücük atalım diye.
konuşmaya ilk başladığın sıralar (çocuk ilk kez şahit olduğunda) ağlama hemen kesilmiyor. ama o ağlayınca bağırmak yerine kulağına daha fazla yaklaşarak konuşmaya devam ediyorum ben. aynı zamanda ağlarsa iletişim kuramadğımızı da söylüyorum.
benimkiler elektrik süpürgesinin üzerine oturup gezmeyi seviyorlardı. onu da anlatarak çözdüm. bir eşyayla biraz oynayabileceklerini ama sonra yerine konması gerektiğini de konuşarak anlattım. bence herşeyin çaresi iletişim kurabilmek