2 yaş ve 4 yaş gerçekten zor, inatlaşmanın, öfke patlamalarının tavan yaptığı dönemler. Kalıcı olup olmaması size bağlı. Çocuk duygularını isimlendiremediği ve ifade edemediği için sinirleniyor, bağırıp ağlıyor. Öfkelendiğinde sakinleştirmeye çalışmayın, zaten sizi duymaz, daha da öfkelenir. Bağırıp susturmaya çalışmayın, içinde daha büyük öfke birikir. Yanında durun, izin veriyorsa sarılın, izin vermiyorsa sadece oturup yatışmasını bekleyin, sakinleşmeye başlayınca kucağınıza alıp göz teması kurarak seni anlıyorum, sen şuna (istediğin şeyi almadığımız için, oyuncağın kırıldığı için... Her neyse işte) çok öfkelendin ama bunu şundan dolayı alamayız, veya oyuncağını tamir edebiliriz gibi açıklamanızı yapın. Çocuk böylece hem yaşadığı duygunun ne olduğunu öğrenir, hem Öfkelendiğinde kendi kendini regüle etmeyi, yani sakinleştirmeyi öğrenir, hem de öfke duygusu kalıcı olmaz