Öncelikle şunu aklına yerleştir , Sen kötü bir anne değilsin, çocuğun için çabalayan bir annesin... Seni burda yazarak rahatlatamam belki ama Çoğumuz senin yaşadıklarını yaşadık, depresyona girdik Ben zaman zaman kötü ruh haline dönebiliyorum, Onarmaya çalışıcaz kendimizi, Çocuk büyütmek gerçekten dünyanın en zor mesleği. Doğru bir ebeveynlik kendini onarmaktan geçer, bebeklik, çocukluk yıllarında yaşadığımız olumsuzluklardan dolayı ,Bağlanamamışlıktan dolayı ,aslında kilit noktasıda bu bağlanma problemi, duygularımızı yönetemez oluyoruz.
Üzmeyin kendinizi ,çocuğunuzla onarın kendinizi fırsat bu. Dünyada can sıkılacak o kadar çok şey varki liste liste yap bitmez, ama önemli olan bu zor hayatta güzel şeyleri ortaya çıkarabilmek, bunu yapan kazanıcaktır. Herşey yolunda olsaydı cennette olurduk değil mi, o yüzden de Allahım salih amel işleyen yani kötüyü iyiye çeviren muhakkakki mutlu olacaktır der. Bu yaşadıklarımızla baş edebiliriz herşeyin çaresi vardır ölümden başka, bakın şu virüs olaylarına ,ölüm ne kadar da basit, o yüzden hiiç böyle şeyleri çooookça takıpta kendinizi üzmeye değmez, bununla ilgili sizekitap önerebilirim, Bu ruh haliniz için çok yardım edebileciğini düşünüyorum.Adem Güneş'i bi araştırın derim ,ben iyiki tanımışım dediğim insanlardan biridir, Güvenli Bağlanma diye bi araştırın isterseniz...Çabalayan bir anne olduğunuzu gördüm çok sevindirici, çocukları anlama yolundasınız kendinizi sevin,gurur duyun hiç eksikliklerinizden bahsetmeyin, siz annesiniz en zor şeyi yapıyosunuz kolay değil...kendinize güvenin ,çocuğunuza bağlanın, onunla uyum sağlamaya çalışın, hemencecik uyanması size bağlanma çabasından, yanınızda uyumak sıcacık kucağınızda bağrınızda uyumak istiyodur ,uyuttuktan sonra bırakmayın onusizde yatın yanına sevin gözlerinizle, anlamaya çalışın,onarın kendinizi, içinizden sevgi aksın...daha çok şey söylemek isterdim ama, öyle işte...