Adem gunes cok bayildigim bir pedagog degil ama bu soyledigi dogru. Su siralar okumakta oldugum bir kitapta da aynisi yaziyor. Cocuk ilgiye muhtac aglarken nasilsa uyur diye yalniz biraktigimizda cocuk kendini dis etkenlere yapatip ansizin sesini kesiyor, donup kaliyormus. Kitapta yazani aynen kopyaliyorum: " bebek artik korku, aci ve panik duygularina kendini tamamen kapatmis, bu algilari devreden cikartmistir. Bu durumda cocuklar sanki kendilerine hakim olduklari izlenimini uyandirir. Korku veya aci hissettikleri disardan hic belli olmaz, ama iclerindeki gerilim yatismamistir......Bebek acil durum tepkisi gostererek uykiya dalar. Bebegin korku ve acizlik duygularina kendini kapatmak zorunda kalmasinin ve yatagindaki yalnizlik duygusunun onda biraktigi izlenimler limbik sistemde saklanir...