Herkesten nefret eder hale geldim. Öyle kötü hissediyorum ki bunu anlatamam. Çocuğum sürekli ağlıyor, gaz ilaçları veriyoruz, sürekli kucakta elimizden geleni yapıyoruz, gaz masajları olsun, farklı uyutma tekniklerini olsun,herşey ama herşey. Ama yok sürekli ağlıyor. Doktor kolik diyor ve yapacak birşey yok diyor. Psikolojim çok fena bozuldu. Uykusuzluk, yorgunluk, asabiyet yaptı. Onu yeme bunu yeme aman dikkat kalın giyin dikkat et derken peynir ekmek dışında artık bişey yemiyorum, ve canım da istemiyor. Kızlar saatlerce uğraşıyoruz uyutmak için tam yatağına koyuyorum hemen uyanıp devam ediyor ağlamaya. Tek ağlamadığı yer meme! Artık kolların koptu. Hayatım bir anda çok farklılaştı doğumdan sonra ve bu durum çok ağır geldi. Hemen psikoloja gidicem,