Kızlar sürekli aynı şeyleri söylemekten de sıkıldım. Hamile kalmadan önce genelde herkes hep şunu söyledi. Yenidoğan genelde emer uyur. Günün 18 saatini uyuyarak geçirebilir,ilk 3 ay böyle geçer. Ama nerde!!!! Öğlenleri 3 saat uyurdu önceden oda bitti. Gece zar zor uyuyor biraz o kadar. Haa memede durmayı seviyor, meme de uyuyor ama yerine koyduğum an uyanıyor.salonun ortasında bebek arabası, müzikli sallanan anakucağı, her yerde bez,krem bilmem ne. Yemek deseniz yok evde. Düzgün beslenemiyorum ve bunun sonucunda, sürekli katı beslemekten ( kahvaltılık) çok afedersiniz kabızlıktan kurtulamadım dikişim açıldı ve makat çatlağı oluştu. Her tuvalete girmemde makattan kan geliyor çığlık atıyorum resmen. Hastaneye gidicem bunun için de. Eşim önceden idari izindeydi evde kayınvalidem de vardı ona rağmen zordu herşey. Şimdi eşim işe başladı, kayınvalidem yazlığa gitti. Kaldım yalnız. Dün tuvalette zaten işkence çekerken yarıda kalktım geldim çocuğun yanına. Yemek zaten yok iki lokma kahvaltı hazılrlayamıyorum. Gazını çıkarıyorum masajlar yapıyorum. Eşimde akşam gelince yapıyor, gaz damlaları kullanıyorum, farklı farklı uyutma teknikleri uyguluyorum ama yok. Demin artık havasızlıktan balkona çıkarayım bebeğide dedim. Durmadı içeri girdim yine.
Bu süreç beni çok fena yordu kızlar. Tipim kaydı, kendimden iğrenir oldum. Resmen kokmaya başladım. Gün içinde o kadar çok terliyorum ki, üstüm başım pijamalı hep zaten. Duş alıyorum çıkıyorum 1 saat sonra sanki hiç yıkanmamışım.
Saçım keçe gibi oldu. Ya annem 6 tane doğurmuş, yok kızım hiç biriniz böyle değildiniz diyor. Ben sizi emzirir gazınızı alır beşiğine koyardım hemen uyurdunuz, işime bakardım diyor. Baban da yardım etmezdi asla diyor. Benim ilk çocuğum resmen canım çıktı ya. Uyku yok yemek yok, eşimle sürekli kavga eder olduk. Anne olduğumu hissedemiyorum çünkü resmen makineleştim. Yarın 40 günlük olacağız,.bu süreç sanki hiç bitmeyecek. Bu duruma çok üzülüyorum, ve yıprandım artık....