Aslında buraya yazmayacaktım çünkü o an aklımdan çıkmıyor psikolojim çok kötü,2 gündür sürekli ağlayıp yavrumu öpüyorum. Ama bizim gibi yanlış yapan varsa sırf ibret olsun diye yazıcam.
Kızlar sürekli post açtım size sorularım sürekli aynıydı. Bebeğim uyumuyor, çok kötüyüm ben ne yapıcam Vs... Pazar günü yine öğlenleyin bebeğim hiş uyumadı. Bir eşim bir ben ilgileniyorum. Elimizden geleni yapıyoruz ama yok uyumuyordu. Neyse en son eşim dedi ki sen çık balkonda otur biraz ben uyutmaya çalışırım. Hava al. Çıkmadım ama salon ve mutfağı toparladım. Derken baktım yatak odasından hala bebeğimin sesi geliyor, ağlamaklı hep 40 günlük bu arada. Eşim de söylenmeye başladı. Ben salondan bir kaç ıvır zıvırı aldım elime diğer odaya koyup emzireyim ben uyutmayı deneyim dedim. Elimde pike yatak odasının kapısının önündeyim. Eşim beni görür görmez kalktı bebek yatakta bu arada,altında da yastık var. Ben çok bunaldım yeter sen bak dedi. Tamam dedim kapının önüne geldi,istersen bugün al pikeyi salonda yat dedim. Yok dedi, ve çok ağır bir cümle dedi. Bu çocuk ölürse zerre üzülmem demez mi!!!!!! Ne diyorsun sen dedim ve elimde ki pikeyi tam oturma odasına koydum yatak odasına tam adım atacam güüüüüümmmmmm diye bir ses geldi. Baktım yavrum düşmüş ağlıyor. Düştüğü yükseklik 63 cm. Bana Allâh ne kadar ses verdiyse çığlığı bastım. Aldım kucağıma ve o an gözlerim karardı biri kalbimi çıkardı, ellerim ayaklarım çenem titredi. Düştüüüüü sen o cümleyi söyler söylemez bu çocuk düştü. Seni boşıycaaaam dedim. Ama şoktayım çocuğun ağlaması kesildi hemen doktora gittik. Belli belirtilere dikkat edin,şu an sıkıntı yok dedi. Çok şükür bi belirti olmadı. Bir gün geçti yine gittik doktora yok sıkıntı dedi. Sakin olun dedi.
Kızlar ben asıl o düştüğü an o sesi duyduğum an ve o acıdan ağladığı an anne olduğumu anladım. Lohusa psikolojisine girmiştim. Herşeyden şikayetçiydim ve sürekli mutsuzdum. Ben de sürekli ooofff ağlıyor ne yapıcam uyumuyor diyordum ama asla eşim gibi ağır konuşmadım ve o konuştuğu zamanlarda çok uyardım. O gün son cümlesi üzerine düştü bu çocuk ve Allâh gösterdi. Ben 2 gündür yavruma o kadar güzel bakıyorum ki öptükçe ağlıyorum. Ve bu çocuk benden aldığı güzel elektrikle uyumaya başladı. Demek odur ki ben bunu hayatta unutmıycam o sesi o anı asla unutmıcam. Eşimde o kadar pişman oldu ki sürekli af diliyor. Bebeğimize offf bile demeyelim, ben çok büyük ders çıkardım. Eşim hele pamuk gibi oldu. Buraya yazma sebebim benim gibi arkadaşlar varda ne olur sakin vr sabırlı olun. Bunu en iyi yaşayan gören biri olarak söylüyorum. Çok uzun oldu kızlar kusura bakmayın