Canım yok olmaz birşey sen bizim başımıza geleni bilsen kızım o zaman ilk ayının içinde ama gününü hatırlamıyorum esimle sürekli bir buçuk saate bir uyanıp beslenme ve bakımını yapıyoruz onun disinda hiç uyumuyoruz zombi gibiyiz o zaman ilk bebek bir de korkuyoruz herşeyden tabiki çok zor uykusuz günler anlasmamiz da şöyle bazen bir kişi 3 saat uyuşun diye iki nöbeti devralıyoruz falan :)))) neyse artık vücudunuz iflas etmiş sanırım 12 de yatırdık ve o gece ikimiz de alarmı duymamışız bir uyandik ki saat sabah beşi geçmiş evde çığlık kıyametiz nasıl korktuk neyse hemen uyandırdık hem emziriyorum hem ağlıyorum sonra kaptigim gibi hastaneye doktor tokluğuna baktı kanda birkaç muayene şükür ki herşey yolundaydı sonra da herhalde o sabah ki korkunun hürmetine kız aralıksız yedi sekiz saat uyumaya başladı şükür daha bozmadı gece herkes deliksiz uyuyor artık:))) şimdi gülüyorum da kabus gibiydi o sabah
