Lohusalık depresyonu

Question

Lohusalık bitti aslında iki gün önce ama benim duygularım hala ayni. Sürekli bebegime yetmiyormusum hissi var. Ne yapsam yanlış oluyormuş, bebeğe zarar veriyormusum gibi geliyor. Çok korkuyorum bişey olacak diye. Sanki herkes çocuk bakmayı çok iyi biliyormuş, herşeyi tam yapıyormuş bı ben beceremiyomusum gibi geliyor. Yaptığım biseyin küçük de olsa zarar verme ihtimali varsa elim ayağıma dolaşıyor günlerce içim içimi yiyor. Bebeğime odaklanıyorum, bu dusuncelerden keyfini yaşayamıyorum. Böyle hisseden var mı ,? Ya da bu duygulardan kurtulduysaniz nasıl yaptınız?

Answer 1

Bak sana bisey anlatayjm.Ben kışın soba yaktim eşim işten gelince o odun atardı ve kapağını açtığında duman olurdu yada tuterdi çocuk dumanı solardi ve ben hergün eşim le kavga ederdim ayrılmanın esigine geldim böyle konulardan. Sonra düşündüm istanbul ve benzeri buyük sehirlerde olsam ne farkederdiki oraların havasını solumakda bir nevi zehir değilmi? Veya yenilen meyve sebzeler buralarda tarım ilaclarindan zehirleniyorlar ve biz bunlara dokulenleri yiyoruz bakıldığında bir çok zararla bütün bebekler karsilasiyor. Çocuk yürümeye basladiginda mumkun mu her defasında tutmak? Değil illaki düşecek insanın doğasında var bunlari yasamak.diyecegim şu ki zannediyormusun bütün bebekler hiç acı çekmeden, dört dörtlük büyüyor en iyi eğitimli anne bile bi an dalginligiyla cocugunu düşürüyor ,yakiyor, hasta ediyor .kimse yavrusuna bilerek bunları yapmaz...oyüzden üzme kendini bizler nasil buyudysek onlarda öyle büyüyecek allahın izniyle hiiicc bişey olmaz sen çok iyi bir annesinki bebeğin için endiseleniyorsun bu zamanla azalacak; ))biraz uzun oldu ama allaha emanet olun

Comments

Hah işte ben de sürekli bunları söylüyorum kendime, annem sanki çocuk bakımını çok mu biliyordu ama bizi sapasağlam yetiştirdi diyorum. Bazen bebeğimle o kadar keyifli vakit geçiriyoruz ki, şarkı söylüyorum bana gülümsüyor içim eriyor. Ama sonra bişey oluyor bişey okuyorum ya da duyuyorum ya ben yanlış yaptıysam ya bebeğim benden dolayı zarar gorduyse düşüncesi gelip yerleşiyor içime, elim ayağıma dolaşıyor

---

Azalır canım zamanla ama hiç bir zaman kaybolmazmis .çünkü  ozaman ANNE olamayız.çocuğu için endiselenmeyen annemi var?akşam eve geç gelen delikanlı oğluna mervelerde ders çalışan kızını bile anneler merak etmiyormu :)bak ben 1 haftadır kızımı yakarca yiyor onları yok etmek için mastır yapıyorum. Hergün çoğalıyor kızımın canını yakiyorlar nerdese evi ateşe vericem;)gözüm den uyku akıyor ama internetten hala arastiyorum neler yapabilirim diye; )

Answer 2

Kendimle konuşarak kendime güvenerek. Panik olmamayı öğrendim. Onu tanımaya çalıştım sadece. Kendini rahatlatmaya çalış 

Comments

Kendimi telkin ediyorum, tam tamam artık normal döndüm daha cesurum diyorum, hopp bı düşünce bı korku geliyor tekrar başa dönüyorum

Answer 3

Zamanla geçiyor...Ama annelik aslında sürekli bir kaygı yüklüyor insana büyük bile olsa çocuklar.. Sanırım oyle...Annelik hiç bitmeyecek bir serüven.. Bu kaygılar hep olacak.Ama bununla yaşamayı, bebegimizle,cocugumuzla hayattan zevk almayı ogrenecegiz.Ama sizin şu an çok yeni anneyken bunları hissetmeniz çok normal.Sonra insan bebegin büyüyüp gideceğini idrak ediyor ama kaygı hiç bitmez aslında...Onunla yaşamak ve mutlu olmak öğrenilir...

Comments

Bir bebeğe en iyi; en guzel sadece ve sadece annesi bakabilir, hiç merak etme ;) Zamanla o da büyüyecek,tepki verecek daha çok, sen de alışacaksın...Cok güzel günler seni bekliyor olacak Allahın izniyle..Bir de herkes bu yollardan geçiyor,  şu an hissettiklerin çok normal...

---

Sanırım öyle :( zamanla alışırım heralde ben de ama sanki hep böyle kalacakmışim gibi

---

Kalmazsın merak etme:) Yeni anne olan herkes bunları hissediyor .Gecip gidiyor sonra...Gececek hep böyle yüksek kaygı seviyesinde kalamazsın zaten:) Emin ol geçecek, biraz sabır, biraz zaman...Hersey yoluna giriyor...

Answer 4

Okuyarak öğrenerek en doğrusunu bulana kadar en faydalı olana kadar uğraştım içim öyle rahat etti

Answer 5

Tatlım bende aynı şeyleri yaşadım hatta çok ağır depresyon geçirdim birincisi sürekli dua et kendine ve bebeğine Allah a sığın çünkü bunlar şeytanın vesveseleri ikincisi çok kalabalığa karışma herkes bı yandan akıl vermesin o zaman insan kendi içine düşüyor senden iyi kimse bakamaz bebeğine böyle hissetmeyi bırak sürekli araştır oku böylece farkına varmadan bı bakmışsın herkesten tecrubelisin ☺️

Answer 6

Canım öncelikle şunu söylemek isterim ben çok zor zamanlar geçirdim bebeğim şuanda 3 aylık hersey o kadar kötüydü ki inan sen ona o kadar çok yetiyorsun ki bu şekilde düşünmen bile bunun kanıtı inan sen ne kadar iyisin o kadar iyi bir anne o kadar iyi bir eş olabilirsin ama psikolojin bozulursa hiç bişey olamazsın kendini topla bebeğinle mutlu ol hersey geçici zamna geçince ne kadar saçma şeylermis diyeceksin kendine mutlu olmaya bak inan o kadar kötü şeyler varki şu hayatta kendi hayatlarimizla mutlu olmamak için hiç bir sebebimiz yok takmamaya çalış bebeğinle. Mutlu ol dans et ona şarkılar söyle ya aklına gelen güzel ne varsa yap inan hersey geçici bu günler bidaha gelmiycek sağlıkla mutlulukla kalın canim mutlu olmaya bak inan ❤️

Answer 7

Cok normal buyuk bir sorumluluk bende ilk dogdugunda cok korkmustum bakamiycam dusurucem bi zarar vericem yetemiyorum anlamiyorum diyerek hep agliyordum bu zamanlar gecicek merak etme tecruben olucak artik aglamasindan bakisindan acmi uykusu mu var  gazi mi var anlicaksin insallah uzulme bebeginin  sana ihtiyaci var kendine iyi bak sadece daha yolun basindayiz. Zamanla kolaylasicak insallah

Comments

İşte hissettigim tam olarak bu, zarar veriyor muyum düşüncesi. O kadar saçma şeyler takılıyor ki aklima, misal kucağımda tutarken bile yanlie tutup kalçasına zarar verir miyim diye geliyor aklıma. Ya da kafasına dokunsam bingildagina zarar verdim mi bişey olur mu acaba diye kendi kendimi yiyorum. Daha neler neler

Answer 8

Yanımdan annem gidip bebeğimle yalnız kalınca geçti o kaygılar sanırım. Aslında bebeklerimize ennn iyi sadece kendimiz bakabilir haklarında en iyisini sadece biz bilebiliriz. Onu en iyi biz tanırız. Yani hiçkimse senden daha iyi değil. Herkes kendi çocuğuna en iyi. Sende harika bir annesin. Hiçbir zararın dokunmaz sen hep en iyisine karar verirsin onun için. Lütfen canını sıkma. Eğer bebeğine zarar veriyorsan sadece bu stresi ona yükleyerek veriyorsundur. Senin üzerindeki olumsuzluğu stresi hisseder bebeğin. O yüzden sadece bol bol sarıl öp sev hep sev oda sana karşılık verecek ve bu aranızdaki bağı görünce onun için ne kadar mükemmel bir anne olduğunu anlayacaksın. Böyle hissetmeni sağlayan etrafındaki sürekli onu öyle yapma şöyle yap diyen insanlarsa onlara benden iyisini bilemezsin benim bebeğim hakkında de ve gülümse :) 

Answer 9

Bebeğim 141 günlük ve ben hala sizin gibi düşünüyorum. Bende de devam eden lohusalik depresyonu var.

Gerçekten bu durumu aşanlar nasıl aştı merak ediyorum 

Answer 10

benim buyuk buyum 9 yasinda yasinda ikinci olan bebegim de 2 aylik ikisinde de ayni duygular hala var bende bisey olacak korkusu panik ve cok evhamliyim bende onlar adina

gecen gun bebegimin nefesi gider gibi oldu bi anda hemen aldim kucagima falan bisey olmadi sut kacti genzine ama ben oturup agladim :( buyuk  oglum babasiyla markete dahi gitse tembihleye tembihleye bi hal olurum kemerini tak cami acma babanin yanindan ayrilma dikkat et diye benimki lohusalik degil evham galiba :( nasil sakin bir anne olacam bilmiorum 

Answer 11

Kimse cocuk bakmayi cok iyi bilmiyor ve bir seyleri beceremeyen kesinlikle sadece sen degilsin!!! Dogumdan once cocuk bakimiyla ilgili binlerce sey okusan da dogumdan sonra sanki sinavda calismadigin yerden soru gelmis gibi oluyor. Bebegine zarar gelme ihtimali kafandan hic cikmayacak cunku sen annesin ama bununla basa cikmayi ogreneceksin. Bebek bakiminin temelde bazi kurallari olsa da her bebegin ihtiyaclari bir birinden farklidir. Zamanla bebegini daha iyi taniyacak ve ona en iyi nasil bakacagini ogreneceksin. Bu hepimiz icin zamanla oldu, senin de zamana ihtiyacin var. En iyisi de bebekle yalniz olmak. Ben yanimda kimseyi istemedim, hastanede bile esimle kaldim, eve cikinca da kimseye ihtiyac olmadigini soyledim oyle anne kayinvalide filan kalmadi yanimda. Annemle teyzem gunduzleri gelip gittiler 1-2 hafta. O bile beni cok geriletmisti, sanki aksam onlar gittiginde bebekle en bastan bag kurmaya basliyormusum gibi geliyordu. Sonucta 2 aydan sonra filan sakinlesmeyi ve sakin kalmayi ogrendim. Sen de iyi olacaksin

Answer 12

Bebeğimi tanımaya çalışarak geçirdim o günleri.  Rezene iç canım bide sakinlestirir

Answer 13

Merhaba canım depresyon çok ciddi tedavi gerektiren bir durumdur. Seninki sadece annelik kaygısı. Zaman zaman hepimizin yaşadığı bir şey. İlk aylarda hormonal nedenlerle daha yoğun yaşıyorsun. Sonra azalıyor merak etme. Hiçbirşeyi kafana takma. Yakınlarından destek al içini dök. Gerekirse ağla çok normal. Duygularını ifade et sana destek olan insanlar ile konuş bol bol içine atma.