Kızlar kaynanam la birlikte yaşıyorum. doğum yaptığım da benim kendi annem de geldi yanıma 20 gün kaldı gitti. Bebeğim doğduğunda 15 gün yoğun bakımda kaldı biberonla beslendi. Eve gelince bana alışması uzun sürdü. Kaynanam annem yanımda diye bişe demiyordu hiç. Ne zaman annem memlekete döndü kaynanam başımın etini yer oldu. Cocuk ne zaman aglasa sütün az, memen boş, boş memeyi cektiriyorsun cocuga. Mama verelim diye tutturdu. Beni cok strese soktu. Sütümde gayet iyi geliyordu. Psikolojimi bozdu resmen. Zaten kızım yoğun aklımdan gelmiş zorlu Bi dönemdeyiz. Beni iyice strese soktu. Kaynanam günde 40 kere aynı şeyi spyleyip başımın etini yedi. Ağladığım günler bile oldu. Eşim ne kadar annesine kızsa da kadın hiç susmadı. Kızımı sürekli alıp kucağında uyutuyor uyusa bile bırakmıyor yataga. Bana diyor sen gece yat. Bebek gece benle uyusun. Sen dinlen diyor. Bebeğimi cok sahiplenmiş. Sürekli diyor ben doğum yaptığımda memelerimden süt fışkırıyor. Sende süt yok. Kafayı yedirecek bana. Üstelik 1 kere ben banyodayken kızım ağlamış diye kendini emzirtmiş. Çıldırdım. Eşime kızdım. Stresten sütüm azaldı. Hatta tek göğsüm cok az. Artık sütüm yetmiyor. Formül süt ile beraber emzirmeye çalışıyorum şimdi. Kadın sonunda stresten kuruttu beni. Şuan 45 günlük kızım. Ve 3 gündür formül süt desteği alıyorum. Bu seferde kaynanam her ağlamasında mama ver mama ver diyor. Beni delirtrceklet. Sizce ne yapmalıyım. Allah aşına bana moral verin