Kızım 8 buçuk aylık. Daha yeni aştım o duyguyu. Ama aşana kadar da neler hissettim neler yaşadım bi ben biliyorum. Mamayla çocuk büyütmek çok daha zor ama insanlar anlamıyor maalesef. Bir toplulukta elimde biberon görünce o daha çok küçük emzirsene dediler. O kadar içime oturdu ki ağzımı açmamışım. Benim sütüm vardı çok hem de. Göğsüm yara olurdu kanardı ağlayarak emzirirdim. Yeğenimi kaybettim sütüm kesildi. Neler içtim neler yaptım olmadı gelmedi kızım da biberona alıştı derken kesildi. Sonra yine bi akraba arasında mamayla ilgili konuşuyolardı dedim ki, ben de emzirmek isterdim heryerde açıp hazır beslenme ne güzel aç emzir kapat ama sütüm yok. Mama için yanıma su alıyorum, ya ısınırsa diye kaynar halde alıyorum tabi, onu ılıştırmak için normal su, mama kabı, 2 kere içerse işimiz uzun sürerse biberonu yıkayamazsam diye 2 biberon vs vs. Herşeyi geçtim aylık 500 e yakın mama parası veriyoruz (asla gocunmuyorum yeter ki beslensin) söyleyin hangisi kolay ve ben hangisini isterdim dedim. Haklısın dediler. Pandemi süreci vs. Kimseyi de görmeyip dışarı çıkmayınca tamamen geçti o his. Bunu yaşayanlar bilir sadece.
Ve şöyle, ablamın çocuğu da mamayla büyüdü ve kreşe gidene kadar çocuk hastalık nedir bilmedi. Abimler de sütten zor kesti 2 yaşında yani sürekli emdi o da mamayı bilmedi ama sürekli hastalanırdı. Takılma sen yani sıkma canını. Süt yoksa mamayla beslenecek. Eskisi gibi değil mama içerikleri anne sütüne çok yakın. Bağışıklık desteklesin istersen içerisinde prebiyotik olan mamalardan verebilirsin. Aptamil ve bebelac gold da var