Bı anne olarak kendimden utanır hale geldim. Ama yapamıyorum sanırım bakamıyorum ona. Hep bı ağlama halinde. Gazi çok biliyorum bilerek ağlamıyor kim bilir nasıl canı yanıyor. Ama çok yoruldum. Günler geçsin şu gaz sancıları bitsin diye bakıyorum. Her yeni gün sanki mecburiyetten eziyet gibi geliyor bebeğime bakmak cunku sürekli ağlıyor. Normalde bebek arabasını sever hava da güzel hava alsın istedim dışarıya çıktıktan 10 dakika sonra çığlık çığlığa zor eve attım kendimi. Ben nerede hata yapıyorum neden benim bebeğim böyle. İlk evladım ben onunla her şeyi yapmak istiyorum ama yapamıyorum