Aynen bu duyguları kolik bir bebekle yaşayıp 8.5 yıl sonra 2. bebeğimi kucağıma aldım.Hergün gezerdim işe gitmediğim her günü her saati aktiftim her hafta kitap bitirirdim yabancı dizilerin sezonlarını izlerdim ibadetini bile bebek varken rahat yapamıyorsun.Eşime çok kızdığım zaman bi evden çıkıp ferahlayamıyorsun veya tartışamıyorsun bile.
ama hepsi geçiyor canım yaşında küçükmüş zaman geçtikçe kendine daha çok vakit artırabileceksin.2 aylık bebek oturamaz yürüyemez sürekli bakıma ihtiyacı var.ama zaman geçtikçe senden bağımsız birey olacak 1 sene sabret hatta 9 10 ay
Ben bile senin dediklerini diyorum ilkini yaptın kolikti ağlaktı uyumazdı neden tam en rahat zamana gelmişken en keyifli zamana gelmişken yaptın diyorum.Benim kızım çok istedi 2 sene dua etti kardeşim olsun diye onu kıramadım ama iyi ki de yapmışım.Şu kırkım çıksın dişi çıksın yürüsün tuvaleti öğrensin 2 yaş sendromu geçsin derken 2.5 sene geçiyor ilk başlarda geçmiyor gibi oluyor ama sonra hızlanıyor az daha sabret canım sonrası çok güzel olacak biz büyük kızla çıkar gezerdik sineması çarşısı cafesi.Sonra onu okula koyar mahalledeki arkadaşlarla kahvaltıya giderdim spora başladım okula alıştı 2. yıl çarşıya giderdim okula koyup o günler gelecek deliksiz uyuyacak okula gittiği için erkenden yatacak sende eşinle keyif yapacaksın.Bunu 35 yaşında dün gece 5 saat bölük bölük uyumuş, ilk bebeğinde koliği şidetli yaşamış 2. de de 3 ay kadar yaşamış bir anne olarak yazdım.
Kendini üzme çıkabildiğin kadar yürüyüşe çık dua et geçecek sadece az sabır ve çok güzel olacak