Uzayan lohusa depresyonu yaşıyorsunuz muhtemelen. İlk aylar çok yorucu oluyor, uykusuzluk da, depresyonu tetikliyor. Bir de pandemiden insan yüzü göremez olduk, o da sizi bunaltmıştır. Ciddi misiniz bilmiyorum ama kendini öldürme düşünceniz de varsa hiç durmadan bir psikiyatriste gitmelisiniz. Emzirmeye engel olmayan ilaçlar verebilirler veya doktor kontrolünde emzirmeyi bırakırsınız.
Ben de icimi şuraya dökeyim.
Lohusa depresyonu yaşıyorsun bunu birçok insan yaşıyor özellikle ilk bebekse çok normal çünkü tatli bir bebek bize hep gülecek hersey cok güzel olcak zannediyoruz ama beklentilerimizle karşılaştığımız hayat çok farklı oluyor bir anda sana tamamen bağımlı bir canlıya ömür boyu bakma hissi kendinden vazgeçme ona yetememe esinle eskisi gibi vakit geçirememe gecmise ozlem gibi duygular hissediyosun ben her gün saatlerce ağlıyordum. Ama inan geçiyor o an hic geçmicek gibi gelse de bir kaç aya hiçbir şey kalmıyor.
Daha önce bunu başka bir arkadaşa yazmıştım sana da yazmak istedim nasıl zor bir his bilirim ama zaman gerçekten herseyin ilacı.
Emme olayına gelirsek kilo alımı iyiyse doyuyodur. İlk 3 ay bebekler dünyaya uyum sağlamaya çalışırken bir yandan da kendilerini güvende hissetmek istedikleri için sürekli emmek isterler sen onun 9 aylık hayatına bağlantı noktasısın emin ol 4.aydan sonra emzirmek istesen de emmiyorlar aynı şeyleri yaşadım günlerce duşa giremezdim lavaboya bile zor gidiyordum ama o saatlerce emdiği günleri arıyorum şuan. Kilo da emin ol emzirdikçe gidiyor 5 aylık olmak üzere 21 kilo verdim emzirmekten başka bir şey yapmadım. Sadece yalnız değilsin demek için yazıyorum çünkü ben yalnız hissediyordum hep kendimi suçlamıştım ne biçim annesin diye sen öyle yapma tadını çıkar bugünleri bile özlüyorsun.