Sevgili anne... Yalnızlık evet çok çok zor gercekten ama şöyle düşün. Daha bir bucuk yaşında minnacık ve seni karşılıksız seven kızsan da sonra sana gelip sarılan, hala sana muhtaç özellikle sevgine çok muhtaç bir bebek var daha....
Yalnız olman zor bende yalnızım biliyorum. İnsan 5 dk olsun Bi nefes almak istiyor. Bazen yani banyoya bile girip böyle boş boş yavas yavas keyif yapa yapa yıkanmak istiyor. Onu bırak hadi rahat Bi yemek yapmak hatta yemek... Rahat bi ev süpürmek gibi birçok şey. Zaten arkadaslarla buluşup kafeymiş çaymış çarşıymış bunlar olmuyor da
Çünkü onun suçu yok. Onu dünyaya getirmeye ben bilerek ve onu isteyerek karar verdim Rabbim de ihsan etti çoook şükür... O yüzden bırak evin işini bırak onu bunu kafana takmayı. Bakın keyfinize. Neyi seviyor oğlun en çok onu yapın oynayın gezin koşturun sarılın. Elbet arada yagmurlu günler olacak ama bağırmayın. Gercekten biz farketmesekte bu cocugunzda kapanmayacak yaralar açabilir ilerisi için... Ondan sevin bol bol. inanın siz ne kadar pozitif olursanız onlarda o kadar pozitif oluyorlar. Bizdeki herşeyi hissediyor onlar. Çok masumlar ve bize muhtaçlar. Çok sinirlendiğinzde çıkın o an odadan. Veya balkona çıkın Bi nefes alın. Elinizi yüzünüzü yıkayın ama bagırmamaya çalışın. Elbette "hayır" veya "yok" denilecek şeylerde diyeceğiz ama bagırmak onun güvenini kırmak ve en önemlisi şu hayatta sizden başka hiç bir dayanağı yok o masumun. En çok sizi görüyor ve ilk sizi kokunuzu tanıdı. O yüzden aranızdaki bu muhteşem bağı sarsmayın. Kendinize suçlamayın robot değiliz elbet bizde insanız. O yüzden geçmişe takılmayın önünüze bakın. Çok güzel günler sizi bizi bekliyor inş. Kolay gelsin