Şuan uzuntuden Ağlıyorum. Kızım 2 gün sonra 5 aylık olacak. Gece boyu hiç uyumadi. Ama aglamadi da. Oyun oynadi kendi kendine. Emzirdim gayet mutluydu. Bir kac kez ayagimda sallayarak uyumayi denedim uyumak istemedi. Bende zorlamadim.saat 6 buçukta tekrar aldım ayagima bastı çığlığı. Sakinlestiremedim. Kalktik gezdik oyuncak verdim yok susmuyor. Besigine koydum salladim yine aynı. Kesintisiz ağlıyor.
Resmen sinir krizi geçirdi. Bir eliyle saçını çekmeye başladı diğer elini yumruk yaptı ağzına soktu isirmaya çalıştı. Saçın daki elini ayirdim. Sakinlestirmek için bağrıma bastım yakma bir yapisti yemin ederim elini ayırmaya gücüm yetmedi.
Hayatımda ilk defa böyle birşeye şahit oldum. Resmen 5 aylık bebek sinir krizi geçirdi. 6 bucuktan beri ağlıyor. O kadar çaresiz hissettim ki tarifi yok bu duygunun. Nefesi kesildi tükmügü boğazına kaçtı. Kusmaya çalıştı kusamadi. Allah korusun bişey oluyro sandım. Saat 8e 10 vardı komple soydum kıyafetlerini yikayim belki sakinlesir dedim. Üstünü cikartinca sustu. Tekrar giydirmeye çalıştım yine ağlamaya başladı. Bende giydirmedim biraz daha sakinlesti aldım ayagima salladim. 2 dk sürmedi hemen uyudu.
Şuan gerçekten o kadar çaresiz hissediyorum ki.
Mutlu bir ailede büyüyor. Çok ilgili alakaliyiz sesimizi dahi yukseltmedik. 8 sene sonra evlat sahibi olduk gözümüz gibi bakıyoruz. Nasıl benim çocuğum bu kadar sinirli oldu anlamış değilim.
Uykusuzluğunu biliyorum ve raziyim. Ama bu şekilde elini yumruk yapıp ağzına sokması soluksuz kalacak kadar aglamasi beni endiselendirdi. Ne yapmam lazım bilmiyorum :(
Resmen sinir krizi geçirdi. Bir eliyle saçını çekmeye başladı diğer elini yumruk yaptı ağzına soktu isirmaya çalıştı. Saçın daki elini ayirdim. Sakinlestirmek için bağrıma bastım yakma bir yapisti yemin ederim elini ayırmaya gücüm yetmedi.
Hayatımda ilk defa böyle birşeye şahit oldum. Resmen 5 aylık bebek sinir krizi geçirdi. 6 bucuktan beri ağlıyor. O kadar çaresiz hissettim ki tarifi yok bu duygunun. Nefesi kesildi tükmügü boğazına kaçtı. Kusmaya çalıştı kusamadi. Allah korusun bişey oluyro sandım. Saat 8e 10 vardı komple soydum kıyafetlerini yikayim belki sakinlesir dedim. Üstünü cikartinca sustu. Tekrar giydirmeye çalıştım yine ağlamaya başladı. Bende giydirmedim biraz daha sakinlesti aldım ayagima salladim. 2 dk sürmedi hemen uyudu.
Şuan gerçekten o kadar çaresiz hissediyorum ki.
Mutlu bir ailede büyüyor. Çok ilgili alakaliyiz sesimizi dahi yukseltmedik. 8 sene sonra evlat sahibi olduk gözümüz gibi bakıyoruz. Nasıl benim çocuğum bu kadar sinirli oldu anlamış değilim.
Uykusuzluğunu biliyorum ve raziyim. Ama bu şekilde elini yumruk yapıp ağzına sokması soluksuz kalacak kadar aglamasi beni endiselendirdi. Ne yapmam lazım bilmiyorum :(