Tam olarak senin gibi düşünen bir anneyim. Ben 1 aylıkken başladım mamaya. Korkma her şeyi aynı devam ediyor, sağlık açısından hiçbir farkı yok çevremdeki anne sütü alan bebeklerle. Evet ben beceremiyorum emzirmeyi dedim ve bıraktım. Çünkü hem oğlum için hem benim için bir eziyetten daha fazlası değildi. Ağlayarak tepinerek emzirmem(aşırı derecede göğüs ucu yaram vardı, göğüs ucum yarılmıştı) ikimiz içinde hoş olan bir durum değildi. Bebeğime göğsümü düzgün kavratabilseydim yara olmayacaktı biliyorum. Çok danışmanlık aldım. Defalarca. Ama olmadı, belli ki olamayacaktı da. Ne acaba aç mı diye beynimi yordum, ne de oğlumu açlığını anlatmak zorunda bıraktım. Bizim için en iyisi bu olacak dedim ve o şekilde devam ediyorum. Emzirmeye çalıştığım o 1 ay, bebeğimle geçirebileceğim zamanı benden çalmış gibi hissediyorum hâlâ. İlk ay içerinde sık tahlil ve doktor kontrolleri var biliyorsunuzdur. Doktora gidiyoruz tam randevu saati geliyor acıkıp ağlamaya başlıyor. Doktora izlenimlerimi mi anlatayım, emzireyim mi, doktora ben şuan gelemem mi diyim. Allak bullak olmuştum. Mama sayesinde ne zaman ne kadar yediğini görebiliyor ve buna uygun hareket edebiliyorum. Emzirmek çok vakit alan bir eylem. Mama hazırlamak aslında bir termos yardımıyla aşırı pratik, hızlı ve konforlu. Emziren anneler benim için çok değerli. Çünkü ben gerçekten emzirmeyi bir sanat olarak görüyorum. İyi bir beceri gerektiriyor. Ben bu konuda beceriksizim dedim ve emzirmeyi sonlandırdım hem de hiperlaktasyon yaşarken. Uzun lafın kısası hislerine güven, onu ve kendini en iyi tanıyan sensin, mama veriyorum diyince etraf tepki gösterecek falan diye hiç kafana takma. Kontrol randevusuna gittiğim doktorlar tak diye şunu diyor "Sadece anne sütü alıyor değil mi? " Hayır sadece mama dediğimdeki o sorgulayıcı aşağılayıcı bakışlara çoktan alıştım ve umursamıyorum. Hatta bazen direkt yüzüme söyleyen doktorlar bile oldu "Neden ki neden emzirmiyorsun? " . Belki kanser tedavisi gören bir anneyim ve bu sorduğun soru beni üzecek. Ağzı olan konuşuyor. Öyle olması gerekti diyorum ve bitiyor. Evet annelik fedakarlık gerektirir fakat kendini hayattan soğutmanın pek bir faydası yok hem senin hem bebeğin için. En iyisini sen biliyorsun güzel anne☺