Bende böyle bi bunalımda gibiyim:( biri 3 yaşında biri 53 günlük. Eşim akşam gelir Erkenden de uyur. Ona ayrı sinirleniyorum. Ufaklık uyumuyor, büyüğü durmuyor sürekli oyun oynayalım, beni salla derdinde. Küçüğü beşiğe koyuyorum yatağa oturmadan kalkıyor, bu gece artık bağırdım. Sonra oturup ağladım.
Sonra derin bi nefes aldım, Allah ım güç kuvvet ver dedim, elbet büyüyecek geçecek bunlar diye kendimi teselli ettim. Çünkü onun bana ihtiyacı var, bilseler ağlamazlardı. Dertlerini anlatabilseler herşey daha kolay ama bu bi süreç. O yüzden annesi, dua edin onu öpüp koklayın. Biçok anne bu süreci yaşıyoruz. Rabbim sağlıcakla büyümelerini nasip etsin...