Birde şöyle düşün, asıl bebek olmak zor derdini anlatamiyorsun, kendi kendine uyuyamiyorsun bile baskasinin uyutmasına muhtacsin aciktinmi susadinmi soyleyemiyosun anne anlarsa yediriyor anlamazsa aç aç bekliyosun bide alerji yapanlar var vucuduna sıkıntı yapanları bile dile getiremiyosun bu bana dokundu anne diyemiyosun her yediginde ağrını sizini huzursuzlugunu minicik bedeninde cekmeye devam ediyosun gazin oluyor cikaramiyorsun o feci sanciyi cekiyorsun altina yapıyorsun o çişle kakayla bekliyosun alin diyemiyosun tek kalamiyosun kaldiginda korkuyosun korktugunda napacagini bilemiyosun birakip gittiler saniyosun vs. vs. asıl bebek olmak çok zorrrr yaşamak için hep baskasina muhtacsin ya... Tek beklentin sevgi ve güvendiğin bir tane insan var şu hayatta o da sana sert davranıyor yapma canım kendini toparla toparlaman için de ne gerekiyorsa önce kendinde sonra bebeginde onu uygula uyku eğitimi alın cok zorda kaldiginda guvendigin bir yakinindan gelip 1-2 saatligine bakmasini iste o sirada dinlenmeye al kendini destek al birilerinden inan benim bebegimde sıkıntılı bir bebek ama kendimden çok onun o sıkıntılarla mucadele etmeye calismasi beni üzüyor bazen ana kucaginda tutuyorum kucagima gelmek istiyor almayip o an ki işimi yapıyorum alınca nasıl mutlu olup havalara uçuyor sonra nasil vicdan yapıyorum yani kucagima o an almadim o an ona vakit ayirmadim diye bile üzülüyorum düşün bence sende benim gibi hisseden bir annesin çünkü ben kötü bir annemiyim diye sorguluyosun kendini bunun cevabini kendinde aldigin an kendini duzeltmelisin kötü bir anne degilsin belki ama o davranışın kötü bir davranış ve senden ne ogrenirse ilerde sanada onu uygulayacak çünkü iyi davranmanin ne olduğunu bilemez sert davraninca sorunların ustesinden gelecegini sanır...