Oğlum 7,5 aylık wcye bile zor gidiyorum. Evi desen akşam uyuyunca toplayabildiğim kadar topluyorum. Oyuncaklarla bensiz oynadığı yok. Kucaktan inmek istemiyor. Onlar biraz mükemmel görünme çabasında takipçi için sanki onlarınki bebek değil yetişkin insan. Kendime hep şunu diyorum bir gün gelecek kucağıma istesem de gelmeyecek ya da ben alamayacağım, bir gün gelecek deliksiz uyuyacak, bir gün gelecek odasına girmemi istemeyecek bugünleri özleyeceğim. Bana büyük bir güven ve sevgi duyuyor bu her yorgunluğa değer. Kendi kanatlarıyla uçmayı elbet öğrenecek o zamana kadar bugünlerin güzel yönlerine odaklanmaya başladım.