Güzel anneler yazacağım şeylerden kusuruma bakmayın sizi de sıkmak daraltmak istemiyorum ama bi yere yazmasam yada anlatmasam patlicam artık belki 2 kelime bile olsa yazarsınız mutlu olurum yazmazsaniz da canınız sağ olsun çevremde ki insanlar psikolojimi bozdular adeta 2 yaşına yeni girdi kızım yürümüyor hala bi yerlere tutunup kalkıyor koltuk etrafında gidip geliyor ama desteksiz yürümüyor doktora da götürdük bacak kasları gerilmiş dedi Dr masaj gösterdiler bize onu uyguluyoruz bide 8 Eylül de emarımız var RABBİME asla isyan etmiyorum ama gerçekten iyi değilim bi akraba evine gidiyoruz bu kız niye yürümüyor birine ziyarete gidiyoruz kızın sakat olmasın yürümüyor hala parka götürüyorum vakiti gelmiş geçiyor niye yürümüyor diye diye pitirdiler beni ben istemezmiyim çocuğumun yürümesini yaşıtlarıyla koşup oynamasını ama elimde birşey gelmiyor ne yapabilirim ki Dr götürdük öyle kötü birsey yok sadece kasları gerilmiş dedi kızım 2 3 aylıkken çok kasıyordu kendini o zaman da olmuş dedi Dr yürümesi imkansız değil yürüyecek dedi ne olur ne olmaz yine bir emar çekilelim dedi ama gelde bunu çevreye anlat bir annenin yüzüne durup kızın sakat demesi kadar kötü bir şey yok şu hayatta en hassas noktam evladım onu bu yaşa getirene kadar ne çektiğimi bi ben bilirim bide RABBİM etmediğim dua kalmadı bir kişi dahi olsa bana moral vermiyorlar en büyük destekçim sadece annemle eşim geri kalanı yüreğimi yakmaktan başka birsey yapmıyorlar o kadar istiyorum ki böyle iyi niyetli bi arkadaşla sohbet etmeyi dertleşmeyi ama oda yok bende buraya içimi döktüm ne yapayım:( kızın zayıf kızın kısa kızın yürümüyor bunları duymaktan bıktım benim kızım prematüre 1 kg 200 gr doğdu 1.5 ay küvezde kaldı o sırada ağlamaktan sütüm kesildi mamaya başladık oda 5 aylıkken içmedi ne kadar zorlasam da ek gıdaya geçtik çok zor süreçten geçtim kimisi bunun çocuğu yaşamaz dedi kimisi kötü anne dedi kimisi yuvamı yıkmaya kalktı aşırı derecede bunaldım artık benim şöyle bir kötü huyum var olmaz olaydı ama maalesef var biri birşey dediğinde aşırı derecede kafaya takıyorum en ufak birşey de ağlamaya başlıyorum 50 kilodan 42 kiloya düştüm üzülmekten ne yapacağımı şaşırdım artık bu sefer de 2 yaş sendromuyla karşı karşıyayım bana bi akıl verin nolur ne yapmam gerekiyor gerçekten çevrenin dediği gibi iyi bir anne değilmiyim acaba çocuğuma yetinemiyormuyum acaba elimden geldiğince kızıma iyi bakmaya üzen göstermeye çalışıyorum ama bilmiyorum bi yerde yanlış mı yapıyorum anlamıyorum güzel annelerim siz söyleyin bana bi akıl verin şimdiden teşekkür ederim cevaplarınız için ♥️