Ben de bir ara böyle düşünüyordum :) Çünkü bazı annelerin yazdıkları listeyi görunce yok artık falan deyip kendimi yetersiz hissettiğim oldu. Lakin şunu unutmayın; Bizim yaşam tarzımız ne ise bebekte ona göre şekillenecek, biz ne yiyiyorsak onları yiyecek. Ben acele etmiyorum. Çünkü bunun ucu bucağı yok. En önemlisi bir kere bebeğine verdiğin ilgi, sevgi en önce bu. Sonrasında yavaş yavaş ilerle. Acele etme. Etrafına bakma hiç. Mesela o gün mercimek çorbası mı yapacaksın? Tuzsuz yap, bebeğine de ayır. İşte sebze yemeğimi yapacaksın? Tuzsuz yap bebeğine ayır. Kendiniz yerken tuz atarsınız. Tabi bunlar tadımlardan sonra. Valla ben önce tattırdım. Sonra ben evde ne yemekler yapıyorsam hepsini kızım için tuzsuz yapmaya başladım ona ayirdım azıcık işte. Bizimle akşam yemeklerinde mama sandalyesine oturtuyorum çatalla eziyorum yemeğini, veriyorum ağzına. Daha Bilge dediğim an ağzına yemek vereceğimi bilip elindeki oyuncağı bırakıp ağzını açıyor hemen :) Yavaş yavaş ilerleyin. Acele etmeyin. Ben de ilk böyle oldum. Ay ne vercem? Ay ne ara yapacağım bunları oldum. Yavaş yavaş giderken mantığını kendine göre oturtursun arkadaşım inan bana. 7 aylık kızım mesela. Geçen saç kavurma yaptım ayıptir söylemesi. Ondan bile parçalayıp böyle küçük küçük ağzına verdim yedi :) yavaş yavaş. Acele etme. Önemli olan onun yemek yeme mantığını anlayacak olması.