aklın yolu bir :)
yeğenlerim böyle inat ediyordu hiçbir şey yemiyorlardı. ablam 1-2 kez denedi aç yatiracam dedi sonra kıyamadı başka şey verdi. eniştem de aman yemek istemiyorlarsa zorlama modundaydı ve çocuklar bunu duyuyordu. ablam yesin diyordu eniştem yemesin. şimdi çocuk bunu duyarsa yer mi? yemez.
kendimi düşünüyorum. bizim evde ayrı yemek pişmezdi. yumurta yemekten hoşlanmazdım hala sevmem ama annem de babam da o yumurta bitecek derdi ve yerdim. biri ye biri yeme dese yemezdim kesin. şimdi bile yiyorum sevmesem de. yemekler de aynı şekilde yemek, salata, pilav ne varsa onu yerdik, başka alternatif sunmazdı annem.
diğer ablam çok sallamaz yemek işini, düşmedi çocukların üstüne şunu yesinler bunu yesinler diye onun çocukları da her şeyi yiyor şimdi:)
kayınvalidem de böyle yapmış. eşim çocukken yemem dediği yemeği önünden almış aç bırakmış, birkaç saat sonra tıpış tıpış gelip yemiş, şimdi eşime bakıyorum, sevmiyor o yemeği biliyorum ama yiyor hiç itiraz etmeden. ben bu yemeği yemem niye pişirdin demiyor. 1-2 gün açlıktan bir şey olmaz. belki biraz kilo kaybı olur o kadar. hasta olunca biz de günlerce pek bir şey yemiyoruz bir şey olmuyor.