Yorumlar için çok teşekkürler.Platforma her gün girmediğim için cevaplayamamıştım sizleri..Şuan 37 aylık kızım ve ben çok yıprandım..Normalde hiç bir çocuğa bağırmayan ben kendi çocuğumun önünde ağlamaya bile başladım Ağladığımda üzülüyor .Ama sinirlerimi tutamıyorum.. İnsanlardan da utanıyorum..Hayır ,zoruma da gidiyor .Çocuğu ile benim kadar ilgilenmeyen saldım çayıra Mevlam kayıra yapan anneler var onlar kolayca öğretti .Ben kızım üzerine çok titredim ,doğduğu günden beri hem eğitim hem yeme içme konusunda çok çok ilgilendim.. Ben kitaplar aldım,mıknatıslı kartlar aldım neler yaptıysam olmadı ..Millet kapıda sokakta gezerek öğretti.Ben bir gün evden çıkmadım sırf öğrensin diye.3 tane lazımlık,klozet adaptörü aldım .çBu kadar emek vermişken halen yapamaması artık aşırı zoruma gidiyor,utanıyorum. Her şeyi aklında tutuyor,dayısının 10 aylıkken söylediği şarkıyı bile hatırlıyor çocuk ,herşeye aklı kesti de bir tek buna mı kesmedi :(( Her gün ağlıyorum