28 günlük anneyim.. Kızımı çok seviyorum ama korkuyorum ona bir şey olur diye ona yetememekten, ağlayınca içim daralıyor sanki kötü bşy Olcak gibi oysa ki bebek dediğin ağlar o şekilde iletişim kurar ama bunu kendime anlatamıyorum sürekli uyusun istiyorum uyusun ve çabuk büyüsün ağlamasın.. kendimi işin içinden çıkamayacak gibi hissediyorum , içimde çok büyük bir sıkıntı var, mutsuz değilim ama ne bileyim tuhafım bide yalnızım ailemden uzaktayım sanırım onun vermiş olduğu yorgunluk bitkinlik ve uykusuzlukta var hepsi üst üste gelince ruhsal bir bunalıma girdim aranızda benim gibi hisseden var mı? Daha doğru bu lohusalık depresyonu mu?