Yaşadığın şeyin adı lohusa depresyonu bazen kısa bazen uzun sürer kimine bir hafta kimine aylarca .
Genelde de ilk bebisde olur .
2,5 yıl önce oğlumu kucağıma alıp bu yazdığın duygularin dibini görmüştüm ki sen az bile yazmışsın .
O yüzden gözünü kapat derin bı nefes al ve şunu düşün yabliz değilsin .
Bı çok kadın senin gibi buhran geçirdi ağladı bunaldı hatta herşeyden yıkıp soğudu zaman zaman . Ama bunlari düşünmek yaşamak seni kötü bı anne yapmaz . Kötü bı eş yapmaz .
Kimisi erken atlattığı için yada teğet geçtiği için sadece bizim gözümüze o anda bitek benboyleyim gibi gözükür .
Hepsi ama hepsi gecicek. Zor gibi gözükse de saatler ilerlemiyo gibi gelsede bı kaç ay sonra su gibi geçti diyeceksin güzel anne hazır ol. Ve bırak ev dağılsın üstün basın kusmuk olsun . Bazen bebisde ağlasın hatta üstüne sende ağla o an ne geliyosa icinden onu yap ama asla gecmiycek diye düşünme çünkü sen kendi bebeğine göre çok güçlüsün . Hatta kahramansin .şimdi bunları yazarken 2,5 yaşındaki oğlum uykuda ve 2 aylık oğlumda yanımda .. ilkinde yaşadığım depresyonu bunda yaşamadım çünkü öğrendim ki ev toparlanır üst baş saç toparlanır gaz sancıları bebek ağlamaları biter ama asla o anlar geri gelmez . Guldumu bebeğim bende gülüyorum agladimi derin bı nefes alıp sakinlestiryorum geçiyor ve bitiyor . Günün sonunda yorgun ama iki meleğin kahraman annesi kazanıyor
Kendine iyi bak güzel anne .