Kimsem yok sadece bi kız kardeşim var bekar 40 yaşındayım bu zamana kadar hep tek başımıza kimseye boyun eğmeden kendimi ezdirmeden bu yaşlara geldim 2 kız kardeş yapmıştık birbirimize herşey olduk birbirimize tabi evlenene kadar iyi biri diye evlendim pısırıpın önde gideni eşim beni ailesine o kadar çok ezdiriyor ki artık dayanamıyorum oğlum var 4 aylık oğluma yapmayın dediğim herşeyi yapıyırlar sırf ben yapma dedim diye annesi yapıyır herşeyi oğlum kendi kendine uyuyan bir bebek konimşunun kızından kalma bebek salıncağı varmış onu almışlar içine yatırıp sallıyorlar anne yapma alışıcak alışsın istemiyorum dedim diye kucağından alıp alıp salıncağa yatırıyor sonrada alahallalh torun bizim onların dediklerini mi yapıcaz diyip kocamın yanında gülüp gene yapıyır herşeyi eşime konuş yapmasınlar diyorum yanlış bişey yapmıyorlar diyor sürekli bu ağzına bişeyler sokup tattırmak için uğraşıyorlar milletin içinde kendileri kucaklayıp asla çocuğu bana vermiyorlar çok üzülüyorum ya çok bıktım sanki benim değilmiş gibi bebeği alıp beni dışlıyorlar sürekli bu bebekten öncede böyleydi şimdi daha beter oldu