Seni eleştirmek linçlemek hiç hakkım değil ama şunu söyleyebilirim. 2 çocuk büyüttüm biri 15 biri 12 yaşında biri henüz 2 aylık her biri ayrı tecrübe her biri ayrı deneyim ayrı zorluk. 2 doğumda ölümden döndüm 1inde de bebeğim henüz 23 haftalıkken doğuma alınacaktım canı veren rabbim ama 23 haftalık bebeğin yaşama ihtimalini sen düşün! Uykusuzluk çektim, hastalıkları, dişleri, yemekleri, oyunları, mızmızlıkları bir bebeğin aklına gelebilecek en zor halleri 3 defa hemde. Ama gel sor imkanın olsa bir daha anne olurmusun hiç düşünmem evet yüz kere evet bi kere evet milyon kere evet. Aynı yorgunluklara, aynı huysuzluklara, aynı uykusuzluklara rağmen. 33 yaşındayım 15 yaşındaki kızım en yakın dostum iyi ki doğurmuşum:) 12 yaşındaki kızım benim merhametim, meleğim, sanki öğretmenim iyi ki doğurmuşum:) en küçük kızım ismi İzmir benim memleketim, yerim göğüm, boncuk gözlü mavişim denizim çok huysuz ama iyi ki doğurmuşum:) Bütün o eziyetleri çekerken de dişsiz dişsiz bi gülümserlerdi hoooop bütün dert keder ne varsa pufff:) Sadece bir anne demeleri dünyaya bedel mucizelerimin:) 3 ayrı rengim, iyikilerim:)
Şimdi git bebişine kocaman sarıl, göğsüne yasla, öp, kokla elini merhametine koy onun meleği olduğunu unutma. Onun senin mucizen olduğu kadar sen de onun mucizesisin. Elisin, dilisin, gözüsün, sesisin herşeyisin.