Herşey zihninde bitiyor aslında ve zihnini yönlendirmek sadece ve sadece senin elinde. Gerçekten istersen içindeki gücü farkedip harekete geçecek ilk adımı atacak cesareti bulursun ve herşeyi değiştirebilirsin. Şu an herşey üst üste olduğu için kendine yabancılaşmış, çaresiz hissediyor olabilirsin. Bebeğini istemiyor, ona karşı hiçbir duygu hissetmiyor da olabilirsin. Böyle düşündüğün ve davranışların için sınrasında pişmanlık duyup kendine kızıyor da olabilirsin.Bunların hepsi geçici. Yepyeni bir hayat içindesin artık, yeni zorluklar, yeni sorumlulıklar...hepsi ilk başlarda çoook zor geliyor ama zamanla bu yeni düzene alışıyor insan. Bebek büyüdükçe ve seninle iletişime geçtikçe daha kolaylaşıyor herşey. Annelik bazılarımız için doğuştan gelen birşey değil ve alışmak zaman alıyor. Ama unutma, her bebeğin kendi annesine ihtiyacı vardır. Ben de ilk zamanlar o sorumluluktan çok korktum ve bu nedenle istemedim. Emzirdim, temel ihtiyaçlarını karşıladım ama sanki başkasının bebeği, gelip alacaklar diye düşünüp hiçbirşey hissetmemeye bile çalıştım. Sen istersen ve hazır olursan geçiyor hepsi. Panik atak, anksiyite benim de evliliğimden çok önceye kadar yıllarca çektiğim şeylerdi ve bir çok psikologla da görüştüm bu konuda. Hiç kimsenin ve hiçbir ilacın faydası olduğunu söyleyemem. Bir gün kendimden çok sıkıldım ve toparlanmam gerektiğine karar verdim. Anlatıldığı kadar kolay olmuyor tabi ki, ama oluyor. Önce kendinin sonra eşinin yardımıyla üstesinden geleceksin. Kendinle dürüstçe yüzleşmelisin ki çözüm bulasın. Bebeğine zamanla alışacaksın, onu çok seveceksin. Uykusuzluğa, yorgunluğa, düzensizliğe zamanla alışacak ve üstesinden gelmek için çareler bulacaksın. Yeni korkular edineceksin ama işin biraz tatlı tedirginlikleri olarak göreceksin onları, annelerimizin bizim üzerimizdeki korkulaeı gibi..sadece güven kendine, inan kendine. Emzirmeliyim,iyi anne iyi eş olmalıyım gibi kalıplara koyma kendini. Bol bol emzir ve bunu yaparken bebeğinin duygularını hissettiğini unutma. Sen zihnini toparladıkça o daha rahat emecek, onlar bir süre bizim hislerimizin yansımaları bence. Hissettiğimiz neyse bize karşı tutumları aynı. Sen düzeldikçe herşey düzelecek. Düzelmen için tavsiyem, duygularınla yüzleş, kötü hissettiğinde mutlaka sevdiğin şeyleri yapmaya çalışarak zihnini dağıt, bol bol temiz hava al, vitamin kullanmayı ve bol su içmeyi ihmal etme, beslenmene dikkat etmeye çalış, bol bol içinden geldiği gibi dua et, mümkün olduğunca bebeğinle kendin ilgilenmeye çalış ve eşinden destek istemeyi, onunla konuşmayı ihmal etme. Unutma, o da baba olmaya yeni alışıyor. Onu da bebek bakımı ve sana davranışları konusunda biraz yönlendirmen gerekebilir. Zamanla herşey iyi kötü yoluna giriyor. Uzun yazdığım için kusura bakma, karşımda olsan seni dinleyerek ve daha az konuşarak yardımcı olmak isterdim ama buradan söyleyebileceklerim bunlar.